ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ...ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ!

Στο μπαλκονι του μυαλου μου αποψε.. η Νοσταλγια χτυπησε την πορτα.
Πανεμορφα σιωπηλη κυλησε και καθησε με χαρη πανω στον θρονο που τοσο καιρο της στερουσα με παθος.
Διαφανη θλιψη το φορεμα της..κομπος στο λαιμο μου η επομενη κινηση της.
Με κοιταξε καταματα με ματια πιο φωτεινα και απο τον ηλιο και ο ανεμος ζωντανεψε.
Αμειληκτα με εδεσε με αορατα καρφια και με γυρισε πισω και το παρον ..χαθηκε!
Και η σιωπη εγινε εκρηξη,σπαζωντας τα φραγματα των αναμνησεων.
Ξαφνου τα χερια μου γινανε φτερα και με στειλανε πισω σε εναν γνωριμο ουρανο με μια δυναμη που δεν ηξερα οτι κουβαλουσα..
Σφαιρες φαντασματα καθε πριν,βελος γλυκοπικρο ο αοριστος χρονος μου...
Πατριδα μου ηρθα..
Γειτονια μου εισαι εδω.
Σπιτι μου γλυκο,η μυρωδια σου με κυκλωσε ξανα..
Και το Κυριακατικο ταπεζι ειναι στρωμενο και οι θεσεις των αγαπημενων μου ακλονητα ιδιες..
Και τα χαμογελα που μαζι τους μεγαλωσα..διπλα μου,πλαι στην μονη αληθεια που τελικα γνωρισα..
Και οι καλυτερες στιγμες της ζωης μου,στησανε τον αγαπημενο τους χορο,τρωγοντας σπιτικο ψωμι,μελωνοντας της τηγανιτες της γιαγιας μου,μετρωντας ξανα εως το δεκα τα μικροκαμομενα χερια του ανηψιου μου..δενοντας σφιχτα τον κυκλο της οικογενειας.
Στον κηπο,που μονη της μπολιασε καποτε και θεριεψε πια,θα ψαξω την μορφη της μανα μου γιατι και παλι θα εχω χασει τα κλειδια μου.
Πανω στα ασπρα κεντηματα του σαλονιου,τα αποσπασματα μιας ζωης με περιμενουνε,μεσα σε εχγρωμα χαρτια,που λεγονται φωτογραφιες ψυχης..
Συκλονιστικα τα νεα της ζωης που περασε..
Τα αδερφια μου γινανε αντρες χωρις να το καταλαβω..
Η αδερφη μου,μανουλα για δευτερη φορα και δεν το εζησα κοντα της..
Η παιδικη μου φιλη βαρεθηκε να με περιμενει στο στεκι μας για εκεινον τον καφε που πια εχει κρυωσει και εψαξε για αλλο..
Οι δρομοι που επαιζα και μαλωνα και τραγουδουσα με ξεχασανε..αλλα με αποζητουνε.
Και η πολη μου,αστραφτερη οσο ποτε μεσα στην μυστηρια ομιχλη της,θα με πλανεψει και παλι..
Στην περιπλανηση μεσα στο καταπρασινο φοντο που φιγουραρει γυρω της.
Στα νερα μιας λιμνης που η ιστορια την εκανε αθανατη,πνιγωντας την θεικη ομορφια εκεινης..
Στους θρυλους και το ασημι που μεταμορφωνεται σε αριστουργημα..
Στον χρονο που σταματα περνωντας τις πυλες ενος καστρου..
Στο σιροπι που γινετε γλυκο και η αμαρτια προσευχη στο στομα σου..
Στην παλια Αγορα που μεθα με τσιπουρο,πανω σε πλακοστρωτα σοκακια..
Στους αναπτηρες που θα αναψουνε, στα υπαιθρια θεατρα κανοντας καθε συναυλια γιορτη..
Στα χωρια με τις πλατειες τους που ο πλατανος ειναι φιλος και το κλαρινο παραδοση..
Στον Τζε και τη Τζε που θα γινει μπαουλο,εχοντας Ντενουαρ στο κεφαλι..
Ρολοι,Δικαστικο,Αβερωφ,Δωδωνης,Νομαρχια,Πλατεια- Παργης,Πλατανος,Παραλημνιο,Φροντζος,Λυγκιαδες,Ζαγοροχωρια,Γιοσεφ Ελιγια,Γυαλι Καφενε,Ιτς Καλε,Ταμπακικα..ΓΙΑΝΝΕΝΑ!
Θελω να τρεξω σαν μικρο παιδι μεσα σας και να με εξαφανισετε.
Θελω να νοιωσω στο προσωπο μου τις σταλλες μιας βροχης που υπογραψε την μοναδικοτητα της εδω και χρονια.
Θελω καπουτσινο στην Ακαδημια..
Θελω να σε δω,να με αγκαλιασεις,να με φιλησεις,να με αγαπησεις σαν μια αλλη ασωτη κορη!
Πολη μου ομορφυνες και τα τηλεφωνα κουραστηκανε.
Πατριδα μου..μικρος ο χαρτης σου,μεγαλη η δυναμη σου!
Ενα θαυμα ο κοσμος που ταξιδεψα ομως ο ομφαλιος λωρος σου..σφιχτα δεμενος!
Και οι μνημες καλα κρατουν και σαν φωτια με καινε και ζητανε την βαλιτσα της επιστροφης.
Η αποφαση γεννηθηκε και μου απλωνει το χερι με σιγουρια μεσα σε μια βροχη που κρατα τελικα τα κλειδια στο χερι.
Θα περασω το Τουνελ,θα ζαλιστω στις στροφες,θα κοιμηθω στο κρεβατι μου..
Νοσταλγια μου σ'ευχαριστω..
ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝΕ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΞΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ!
http://www.youtube.com/watch?v=-lTYxPVDXtU