ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΑΝΑΤΕΛΛΩ.....

Μου λειπεις.....
Και οι ωρες περνανε και φευγουν...
Και οτι ζησαμε μαζι ειναι διπλα μου,στο κρεβατι μου καθε βραδυ και με αγκαλιαζει,σφιχτα..
Και οτι θελω να ζησουμε μαζι προβαλετε μεσα απο τις μπομπινες της φαντασιας μου,χωρις σταματημο...
Παλευουμε να προλαβουμε τον χρονο,μωρο μου και αυτος ειναι τοσο σκληρος και αμειληκτος,σταθερα αμετανοητος στις αποφασεις του και να που..ξαναγυρισει την κλεψυδρα της απουσιας.
Δεν αλλαξε τιποτα εδω...
Βρεχει...
Κρυωνω..
Περιμενω..
Οι φιλοι μου τα ξημερωματα θα καταλαβουνε..
Και παλι θα εξαφανιστω μεσα στο παρελθον μας..
Και παλι το γελιο σου σαν ψιθυρος θα με σκλαβωσει χωρις να με ρωτησει..
Σημαδια πανω στο σεντονι μου απο τον ιδρωτα της θυμησης σου..τοσο δυνατα,τοσο απολυτα.
Τρεμω και παραδινομαι,τα βλεφαρα κλεινουνε και η φωνη μου γινετε αναστεναγμος..
Τα δαχτυλα μπλεκουνε τον χορο τους πανω σε ενα κορμι που πλεον δεν οριζω και ας ειναι δικο μου.
Δεν υπαρχει ντροπη,μονο ΘΕΛΩ!!
Δεν υπαρχει τελος μετα την κορυφωση,μονο ΓΕΜΑΤΗ ΠΟΘΟ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ..
Τρελλα εδω πανω στην γη μου..
Λογικη μου εγινες ταξιδι μακρινο και ανεπιθυμητο..
Μυαλο μου ..δικο σου.
Καρδια χτυπα δυνατα,βρες την δυναμη,παρε το αιμα μου..παρε την ψυχη μου.
Δεν ειμαι εγω και ειμαι τα παντα..
Και τα παντα εισαι εσυ και ο ηλιος σου που αργει να ξημερωσει..
Νυχτα μαγικη,παρε με μαζι σου,ταξιδεψε με,φροντισε με,διψαω για το φιλι του..
Ανασα μου μην με εγκαταλειπεις..μου θυμιζεις οτι ζω οταν εκεινος λειπει..
Ματια φωτια,λατρεια στην μορφη που δεν γινετε να σκοτωσω..
Καταδικασμενη πατριδα η αναζητηση του..
Αερικο,φοβερο η μυρωδια του..με στοιχιωσε..
Σφραγιδα το φιλι του..και το θεριο του αχορταγου ποθου σε πιο κλουβι να το κλεισω?
Μιλα μου ξανα ,να λαμψουνε οι στιγμες μεσα στον καταραμενο χρονο..
Μιλα μου,μιλα μου,μιλα μου..μην σταματας.
Ερωτησεις στελνω στον πλανητη σου..
Σε εκεινο το σοκακι που κρατησες για πρωτη φορα το χερι μου..
Στην ευχη που εγινε πραγματικοτητα..
Στο χαρηκα πολυ...
Στο επανειδειν..
Στο θελω να σε ξαναδω..
Στο θελω εμενα να κοιτας..
Στο θελω εσενα να κοιτω ..
Εσυ εισαι το ερεθισμα του μυαλου μου..το ξυπνητηρι στον ληθαργο του τρομου.
Ακου οι φωνες του ουρανου αντηχουν και μας καλουν..μας λατρευουν!
Δυο θνητοι θεοι..θα κολυμπησουμε στον βυθο που μας επνιξε και μας αδειασε,ναυαγους στου ανεμου το νησι..
Ασπρο πανι,απεραντο γαλαζιο...γυμνη καρδια,ελευθερα ΔΕΜΕΝΗ...
Ειναι η ζωη μας μια παγιδα και αυτο που μας ενωνει..ειναι αυτο που μας χωριζει..
ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑ!!!