Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ...

http://www.youtube.com/watch?v=j3iAzdbg3mo
Δεν θα πεθανω αποψε..
Θα περιμενω για μια ακομη φορα εκεινο το φιλι,βαλσαμο στην ψυχη.
Θα θεριεψω υπομονη και πεισμα..
Θα γινω οι ωρες που δεν περνανε..
Ο ναυαγος που βρηκε το νησι του,το κορμι του..
Δεν θα κοιμηθω αποψε..
Κανενα ταξιδι μεσα σε ονειρα που θα με ταξιδεψουνε μακρια και περα απο την αγκαλια που πια με γνωριζει..
Μεσα σε χρονοδιαγραμματα ενος μυαλου που εχει πια διαλυθει..
Στο τωρα που μισω και αυτο με λατρευει..
Δροσοσταλλιδα μου,πανω σε πεταλλα πρωτογνωρα ..γινε το Ροδο μου,μαζι με τα αγκαθια σου!
Κρατησε με κοντα σου μεσα σε μυρωδιες που μονο ενα κοκκινο φεγγαρι τολμα να διαλεξει..
Μεσα στο σκοταδι,ποτισε τα βλεφαρα μου για να γινουμε και παλι ΕΝΑ.
Κανε τον φοβο μικρο παιδι και την λαχταρα μου ποταμι..
Μονα σεντονια οι σκεψεις μου...
Παραλληλες ανασες,πανω σε κερια αναμμενα..
Και η σπηλια μου..εχασε για παντα το κλειδι του παραδεισου.
Τοσο απλοχερα προσφερε καθε μυστικο της,καθε παραμυθη της..σαν μωρο που κουρνιασε σε στηθος αγνωστο ζωντας το παραλλογο,το αδιανοητο..Το ΜΑΓΙΚΟ!!
Ισως και να πεθανω αποιψε..
Ζωντας απο την αρχη αυτο που θελω μονο για μενα,εγωιστικα χωρις οικτο και ταπεινα αισθηματα..
Πλαθωντας καθε υπερβολη μεσα σε δαχτυλα που τρεμουνε,φωνες που σιωπουνε,καρδιες που λιγοψυχουνε και δεν τολμουνε..
Σε ανηπωτα βλεμματα,που χασανε πριν τον γκρεμο την στιγμη τους..
Στην αποριψη που ολο με ψαχνει και ολο με χανει μεσα σε φωτα που εγιναν πια δικα μου..
Ισως και να πιστεψω ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ αποψε..
Που τραγουδα τοσο δυνατα και εγω δεν μπορω να το αποφυγω..
Μεσα απο κλειστα παραθυρα,ο ηλιος που καηκα τοσο γλυκα,με μυριζει φιλωντας το προσωπο μου..
Κανενας συμβιβασμος,καμια οθαλμαπατη..
Αχορταγα οι λεξεις της παραδοσης καρφωνονται στους τοιχους του μυαλου μου,αχορταγα ο χρονος με πουλαει σαν μαριονεττα,αχορταγα δεν ΠΑΡΑΔΙΝΩΜΕ!
Ισως και να ζησω λιγο ακομα..
Δινωντας ευχη στο ¨μακαρι ¨ολου του κοσμου και κανοντας προσευχη καθε στιγμη,καθε στεναγμο του δικου μου κοσμου!!!
Σπαζωντας χαρτινες αλυσιδες απο φοβο καμωμενες,πετωντας μπαουλα σαπια γεματα κουφιες υποσχεσεις..
Κανωντας τα χερια μου φτερα και την καρδια λιονταρι..
Τον ηλιο δικο μου και την θαλασσα αιωνιο λιμανι μου..
ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΡΜΑ,ΚΑΜΙΑ ΑΦΕΤΕΡΙΑ..ΚΑΝΕΝΑ ΕΓΩ,ΚΑΝΕΝΑ ΕΣΥ...
ΜΟΝΟ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ ΣΟΥ ..ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ.
ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ..και μετα ας πεθανεις!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: